در مناطق اطراف پکن، کارخانه های بزرگ صنایع سنگین مانند زغال سنگ، برق، فولاد، سیمان و شیشه مشغول به کار بودند و دائماً گازهای آلاینده صنعتی را از دودکش های خود منتشر می کردند. این گازها به دود خودروهای شهر و خیابان های شلوغ آن اضافه شد و هوای این شهر 20 میلیونی خاکستری شد. این وضعیت «شهر زیر پوشش دود» نام داشت. اما چینی ها چگونه با آلودگی هوا مقابله کردند؟
آلاینده های هوا در پکن؛ 100 میکروگرم بر متر مکعب!
در سال 2008 با تعطیلی اجباری کارخانه های شهر و فعالیت های تولیدی و اقتصادی در جریان بازی های المپیک، آلودگی هوا کاهش یافت، اما به سرعت به جای خود بازگشت. به همین دلیل هیچکس فکر نمی کرد که آلودگی هوای پکن راه حلی داشته باشد. در سال 2013، میانگین میزان آلاینده هوا در پکن 100 میکروگرم بر متر مکعب بود که ده برابر بیشتر از میزان توصیه شده سازمان بهداشت جهانی است. این سازمان در سال 2005 استاندارد 10 میکروگرم بر متر مکعب را حداکثر برای آلاینده های هوا تعیین کرد.
آلودگی هوا در چین قبل از سال 2013 وجود داشت و در آغاز قرن، زمانی که صنایع چین در حال توسعه بودند، افزایش یافت. شهروندان نیز آن را به عنوان بخشی از رشد اقتصادی پذیرفتند، اما افزایش شبکه های اجتماعی و اطلاعات باعث شد آلودگی هوا از یک مشکل روزمره به یک بحران بهداشتی و زیست محیطی تبدیل شود و دولت برای حل آن اقدام کند.
شرایط آب و هوایی نسبت به 10 سال قبل بهتر شده است
در تابستان 2013، شورای دولتی چین طرحی شامل ده اقدام را اعلام کرد که تا سال 2017 اجرا می شود. این برنامه شامل طرح های اقتصادی، انرژی و زیست محیطی بود. صنایع ناکارآمد و آلاینده زغال سنگ، فولاد، سیمان، مواد شیمیایی و سایر صنایع سنگین با صرف اعتبارات قابل توجه دولتی اصلاح شد. دولت تدابیری اتخاذ کرد تا معادن زغال سنگ غیرقانونی و بی کیفیت و کارخانه های فولادی را که به طور کارآمد انرژی مصرف نمی کردند، ببندد.
دستگاه های کنترل آلودگی هوا در منابع تولید گازهای گلخانه ای صنعتی نصب شده اند و مزارع انرژی خورشیدی و بادی برای تامین برق افزایش یافته اند. بازرسی های زیست محیطی در سراسر منطقه اطراف پکن انجام شده است و به طور مداوم میزان دی اکسید گوگرد تولید شده توسط فعالیت های صنعتی را اندازه گیری کرده و منبع آن را تعیین می کند.
از سال 2015، حمل و نقل شهری به تدریج اصلاح شده و محدودیت هایی برای خودروها و موتورسیکلت های آلاینده در نظر گرفته شده است. به جای اتوبوس های دیزلی از اتوبوس های گازسوز استفاده شد.
آلودگی هوا چندین بار کاهش یافت و به سطوح خطرناک بازگشت، اما اثرات مثبت محدودیت ها مشخص بود. چند سال پس از شروع طرح های کنترل آلودگی هوا، میزان گازهای خطرناک کاهش یافت. از سال 2017، مرحله بعدی کاهش آلودگی هوا در پکن اجرا شده و همچنان ادامه دارد.
در سال های اخیر تعداد زیادی از اتوبوس های دیزلی شهری در چین جای خود را به اتوبوس های برقی داده اند و شهرهای چین با تکیه بر تولید داخلی این کشور بزرگترین ناوگان اتوبوس های برقی را ساخته اند. با توجه به جمعیت و صنعت پکن، مقابله با آلودگی هوا در این شهر همچنان ادامه دارد.
اگرچه هنوز آلاینده هایی در هوای پایتخت و دیگر شهرهای چین وجود دارد، اما بهبود شرایط آب و هوایی نسبت به 10 سال پیش کاملاً مشخص شده است.
حذف تدریجی سوخت های فسیلی در اتوبوس ها
در سال 2020، دولت چین تعهدی را برای کاهش انتشار کربن آغاز کرد که بخشی از آن شامل ترویج خودروهای الکتریکی توسط شهرداری ها بود. در پایان سال 2022، وزارت حمل و نقل چین اعلام کرد که سه چهارم اتوبوس های این شهر از ظرفیت جدید استفاده خواهند کرد. این انرژی های جدید شامل خودروهای هیبریدی است که با سوخت هیدروژن و متان کار می کنند. در سال 2022، حدود 84 درصد از کل ظرفیت جدید اتوبوس های برقی بود.
موفق ترین شهرداری چین در زمینه برق رسانی اتوبوس ها شهرداری شنژن است که از سال 2017 بیشتر ناوگان خود را برقی کرده است. اطلاعات آلودگی هوا در سال 2021 نشان می دهد که این کار به طور مستقیم کیفیت هوای این شهر را بهبود بخشیده است.
در سال 2013، دولت مرکزی چین یارانه هایی را برای خرید خودروهای برقی ارائه کرد و به طور قابل توجهی قیمت برق مصرفی در اتوبوس های شهری را کاهش داد تا آنها را در مقایسه با اتوبوس های دیزلی مقرون به صرفه کند. از سال 2014 نشان داده شده است که اتوبوس های برقی در شانگهای با کاهش صدا و دود سود می برند و در سال 2015 شهرهای بزرگ هدف قرار گرفتند تا سوخت های فسیلی اتوبوس ها را حذف کنند.
همچنین به شهرداری ها اجازه داده شد تا ابتکارات محلی را برای این منظور نشان دهند. شهرداری شنژن، شهری با 17 میلیون نفر در جنوب چین، از شرکت های بخش خصوصی دعوت کرده است تا در اجاره باتری خودروهای برقی همکاری کنند و هزینه اجاره باتری از محل صرفه جویی در مصرف گازوئیل پرداخت می شود.
شهرداری شانگهای نیز پرداخت یارانه برق مورد نیاز اتوبوس ها را آغاز کرده است. پس از مدتی برای جلوگیری از سوء استفاده از یارانه ها در مناطق شهری، دولت مرکزی قوانینی را تصویب کرد که بر اساس آن یارانه برق فقط به اتوبوس ها در زمانی که مسافت مشخصی را در طول روز طی می کنند پرداخت شود. چین همچنین برنامه هایی را با هدف افزایش پوشش جنگلی تا سال 2035 ارائه کرده است. گزارش ها نشان می دهد که بین سال های 2013 تا 2018، چین بیش از 65 میلیارد دلار برای ایجاد جنگل های جدید سرمایه گذاری کرده است.